سنکوپ وازوواگال

سنکوب وازوواگال

حادثه وازوواگال یا پاسخ وازوواگال یا حمله وازوواگال که سنکوپ نوروکاردیوژنیک نیز نامیده می شود نوعی بیماری است که در نتیجه تحریک عصب واگ ایجاد می شود و هنگامی که به faint منتهی شود سنکوپ وازوواگال نامیده می شود که یکی از رایج ترین اشکال faint است.

در افراد دچار این سنکوپ زمانی که فرد در معرض تنش بخصوصی قرار گیرد علایمی که بطور معمول برگشت پذیر هستند علائم faint ظاهر می شود. اولین تجربه بیماری معمولاً در سنین نوجوانی رخ می دهد و سپس در طول زندگی بصورت خوشه ای تکرار می شود.

 ابتدا هوشیاری از بین می رود و چندی از علائم در حد وسیعی در طول زندگی مکرراً رخ می دهند مانند احساس غم و اندوه، تهوع و استفراغ، تعریق، شنیدن صدای زنگ در گوش tinnitus احساس ناراحتی در قلب، ضعف بینایی مانند دیدن جرقه های نورانی و پیدا کردن دید تونلی یا پرز دار.

سنکوپ از یک دگرگونی در متابولیسم مغزی که در نتیجه کاهش جریان خون آن است پیروی می کند و معمولاً ثانویه به افت فشار سیستمیک می باشد. تخلیه الکتریکی شبکه رتیکولار قشرمغزباعث ایجاد انقباضات مختصر تونیک در عضلات صورت و گردن می شود که تقریباً در 50 درصد از بیماران دچار سنکوپ قابل مشاهده است. در حین سنکوپ ممکن است چشمان کودک به سمت بالا منحرف شوند وکودک گیج باشد و تشنج نیز وجود داشته باشد. سنکوپ ساده که به دلیل تحریک عصب واگ است ممکن است بعد از درد و ترس و هیجان زدگی زیاد و حتی ایستادن به مدت طولانی به ویژه در محیط های گرم رخ دهد.

 نوار مغزی (EEG) امواج آهسته زودگذری را در خلال حمله نه در حین تشنج نشان می دهد. سنکوپ می تواند از تشنج افتراق داده شود زیرا طول مدت کوتاهتری دارد و با نشانه هایی مثل تهوع و استفراغ و تعریق همراه است و سطح هوشیاری کاملاً از پیشامد پیروی می کند.